وزارت مهاجرت کانادا در ماه نوامبر در گزارشی تفصیلی به بررسی برنامه شهروندی کشور بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ پرداخت. در این برنامه، ضعف‌های ساختاری این برنامه مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین پیشنهاداتی نیز برای بهبود این برنامه ارایه شده است.
در حال حاضر، هر فردی که مقیم دایم کانادا به شمار می‌رود و حداقل سه سال در کانادا زندگی کرده، می‌تواند درخواست شهروندی بدهد. البته فرد متقاضی باید از چند جهت دیگر واحد شرایط باشد. گذراندن آزمون شهروندی یا مصاحبه و نیز اثبات تسلط به زبان فرانسه یا انگلیسی از جمله این شرایط است.
در این گزارش آمده که ۵۰ درصد از ۲/۸ میلیون مقیم دایمی که بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ وارد کانادا شدند، تا پایان سال ۲۰۱۸ به شهروند تبدیل وضعیت دادند. همچنین ۷ درصد دیگر نیز درخواست شهروندی داده بودند و درخواست‌شان در فرآیند اجرا بود.
نرخ شهروندی (تبدیل وضعیت مقیم دایم به شهروند) در سال ۲۰۱۶ برابر با ۸۶/۲ درصد بود.
با وجود اینکه بیشتر افرادی که مقیم دایم هستند به شهروند تبدیل می‌شوند، این نرخ تبدیل برای همه افراد یکسان نیست و برای نمونه به مواردی مثل کشور مبدا یا درآمد در کانادا بستگی دارد. همچنین میانگین زمان تبدیل به شهروند برای مهاجران جدیدتر، طولانی‌تر است.
حال بیایید نگاهی به برخی از مشکلات شناسایی شده در این مسیر و نیز راه‌حل‌های پیشنهادی آنها بیاندازیم:
هزینه تبدیل وضعیت به شهروند
با وجود اینکه افزایش هزینه درخواست تبدیل وضعیت به شهروند تاثیر زیادی بر تعداد متقاضیان نداشته، اما وزارت مهاجرت می‌گوید این افزایش هزینه بر روی برخی مهاجران مشخص تاثیرگذار بوده است. پناهجویان و نیز خانواده‌های کم‌درآمد بیشترین آسیب را از این افزایش هزینه دیدند.
در حال حاضر، هیچ اغماضی در زمینه گرفتن هزینه درخواست شهروندی وجود ندارد. این هزینه برای بزرگسالان ۶۳۰ دلار و برای بچه‌های زیر ۱۸ سال هم ۱۰۰ دلار است.
وزارت مهاجرت می‌گوید ساختار این هزینه‌ها باید مورد بازنگری قرار گیرد تا همه بتوانند به راحتی به آن دسترسی داشته باشند.
البته در تبلیغات انتخاباتی ۲۰۱۹، حزب لیبرال اعلام کرد که هزینه‌های تغییر وضعیت به شهروند در کانادا را کاهش می‌دهد. اما این وعده هنوز عملی نشده است.
شفافیت بیشتر در زمینه معافیت‌های اطلاعاتی و زبانی
برخی از کسانی که در کانادا با مشکلات اجتماعی و اقتصادی روبرو هستند، پیش‌نیازهای مورد نیاز از نظر سطح زبان و یا اطلاعات که در فرآیند شهروندی مورد نظر است را ندارند و به همین دلیل، در این فرآیند با مشکلاتی روبرو می‌شوند.
وزارت مهاجرت در بررسی خود متوجه شد که برخی مهاجران و به ویژه آوارگان و کسانی که از نظر تسلط به زبان و یا میزان تحصیلات در سطح پایینی قرار دارند، در این مسیر با مشکلاتی جدی روبرو می‌شوند. معیارهای ارزیابی برای این دسته از مهاجران به خوبی تعریف نشده است. به همین دلیل، بسیاری از این افراد در نهایت به عنوان گزینه‌های دارای مشکلات خاص پزشکی مورد ارزیابی قرار می گیرد.
فرآیند درخواست معافیت از پیش‌نیازهای اطلاعاتی و زبانی پیچیده و در برخی جاها مبهم است.وزارت مهاجرت می‌گوید بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ تعداد موارد درخواست معافیت بسیار کم بود.
بهبود فرآيند ارزیابی سطح زبان
وزارت مهاجرت به این نتیجه رسیده که معیارهایی که برای ارزیابی سطح زبان مهاجران در نظر گرفته می‌شود بیش از حد گسترده بوده و الزاما توانایی‌های واقعی زبانی فرد متقاضی را نشان نمی‌دهد. از آنجا که تفسیر نتایج به دست آمده از ابزارهای موجود برای ارزیابی زبان می‌تواند سلیقه‌ای باشد، ارزیابی سطح واقعی زبان فرد ممکن است نمایانگر واقعیت‌ها نباشد. البته باید به این مساله هم توجه داشته باشیم که افسران اداره مهاجرت به هیچ وجه کارشناس رسمی ارزیابی سطح زبان متقاضیان نیستند.
به همین دلیل، وزارت مهاجرت پیشنهاد تدوین یک راهبرد جامع برای تفویض اختیار ارزیابی زبان به افسران این وزارت را ارایه کرده است.
رویکرد جدید برای ارزیابی اطلاعات متقاضی
برای پاسخ‌گویی به پرسش‌های آزمون شهروندی، فرد متقاضی باید از سطح زبان بالاتری نسبت به حداقل مورد قبول برای شهروندی برخوردار باشد. همچنین پاسخ‌گویی به این پرسش‌ها برای برخی متقاضیان ممکن است دشواری‌های خاص خود را داشته باشد.
به همین دلیل وزارت مهاجرت به دنبال تدوین برنامه جدیدی برای ارزیابی اطلاعات افراد متقاضی شهروندی است.
بهبود مشارکت متقاضیان شهروندی در اجتماعات کانادایی
به طور کلی، متقاضیان شهروندی از سابقه مثبتی در زمینه ادغام در جوامع مختلف در کانادا برخوردارند. بسیاری از آنها به کانادا و نیز اجتماع خود تعلق خاطر می‌کنند. بسیاری از این متقاضیان عملکرد اقتصادی خوبی دارند و حتی شاید در فعالیت‌های داوطلبانه هم شرکت کنند.
در این مطالعه مشخص شده آن دسته از افراد مقیم دایم که احساس پیوند عمیق‌تری با کانادا دارند، از تمایل بیشتری برای تبدیل شدن به شهروند کانادا برخوردارند.
بر اساس این تفاوت، البته سطح درآمد ناشی از اشتغال شهروندان و افرادی که مقیم دایم هستند متفاوت است. اما این تفاوت را باید در ویژگی‌های اقتصادی و اجتماعی این افراد دید و نه وضعیت اقامت آنها در کشور. همچنین میزان مشارکت افراد در فعالیت‌های گروهی و داوطلبانه نیز در موقعیت‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی متفاوت بود. با این حال، درصد مشارکت شهروندان در این فعالیت‌ها بیشتر از افراد مقیم دایم بود. افراد مقیم دایمی که قصدی برای درخواست شهروندی نداشتند، از کمترین میزان مشارکت را در این فعالیت‌ها برخوردار بودند.
برگرفته از CICNEWS
