در طول قرن‌ها، طلا همیشه به عنوان یک ذخیره‌گاه امن سرمایه بوده است. از آنجا بر خلاف پول دولتی، عرضه طلا و موجودی آن تقریبا مشخص است، از گزند تورم در امان می‌ماند. به همین دلیل، در دوره‌هایی که با افول اقتصادی و یا تورم روبرو هستیم، طلا به گزینه اول سرمایه‌گذاران تبدیل می‌شود.
همه‌گیری کروناویروس و کاهش رشد اقتصادی ناشی از آن از یک سو و ارائه بسته‌های محرک اقتصادی که در ذات خود می‌تواند تورم‌زا باشد، دو دلیل مهمی بود که در همان نخستین ماه‌هایی آغاز همه‌گیری، انتظار بالا رفتن قیمت طلا را بسیار جدی کرد.
اما به نظر می‌رسد روند بازار، خلاف این پیش‌بینی بوده است. در واقع شاهد آن هستیم که قیمت فلز گرانبها به بدترین وضعیت خود طی ۳۰ سال اخیر نزدیک می‌شود.
امروز (جمعه، ۱۹ فوریه) قیمت طلا به کمترین میزان خود طی ۷ ماه اخیر نزدیک شد. این روند نزولی به قدری شدید است که برخی تحلیلگران می‌گویند در صورت پائین‌تر رفتن قیمت طلا از سطح حمایتی مشخص، شاید سقوط آزاد قیمت آن خواهیم بود.
البته برخی کارشناسان، افت صورت گرفته در امروز را ناشی از کاهش ارزش دلار می‌دانند.
در سال گذشته به دلیل آشفتگی ناشی از همه‌گیری در اقتصاد، نرخ پائین بهره و نیز بسته‌های محرک اقتصادی، قیمت طلا با رشد خوبی روبرو شد. با این وجود، نگاهی به شاخص مواد خام بلومبرگ (Bloomberg Commodity Index) گویای آن است که طلا در سال ۲۰۲۱ بدترین عملکرد را در میان سایر مواد خام موجود در دنیا دارد.
البته شاید این وضعیت ناگوار برای طلا را بتوان به یک سری موانع غیرمنتظره نسبت داد. در میان همه این موانع، مقاومت جدی دلار احتمالا بیشترین نقش را داشته است.
با توجه به استقراض سنگین دولت آمریکا برای ارائه بسته‌های محرک اقتصادی، همه انتظار داشتند ارزش دلار با کاهش قابل توجهی روبرو شود. افزایش بی‌اعتمادی به دلار معمولا به معنای استقبال از طلاست. با این حال، دلار همچنان موضع خود را حفظ کرده و به همین دلیل، فرصتی برای جولان‌دهی طلا فراهم نمی‌سازد.
از سوی دیگر، شاهد این هستیم که قیمت برخی دیگر از مواد خام صنعتی (مثل مس) در بازارهای جهانی در حال افزایش است. این رویه به افزایش استقبال سرمایه‌گذاران از این مواد می‌انجامد و در نتیجه، از اقبال آنها به طلا کاسته می‌شود.
عملکرد طلا در ابتدای سال جاری، بدترین عملکرد از سال ۱۹۹۱ تاکنون به شمار می‌رفت. افزایش بازدهی اوراق قرضه ده‌ساله ایالات متحده به بیشترین میزان طی سال جاری نیز سبب شد طلا گزینه‌ای جذاب برای سرمایه‌گذاران نباشد.
مساله بعدی که باید به آن توجه کرد، بهبود اقتصادی پساکرونایی است. اگر این بهبود به سرعت صورت گیرد، با تورم بیشتری روبرو خواهیم بود. گاهی اوقات، تورم به سود طلاست. اما تورم پساکرونایی چندان به سود طلا نیست، زیرا نشانگر بهبود فعالیت‌های اقتصادی است. به طور کلی هر قدر اوضاع اقتصادی بهتر شود، سرمایه‌گذاران تمایل کمتری به طلا نشان می‌دهند. حتی بهبود اقتصادی می‌تواند بسیاری از سرمایه‌گذاران را به فروش بخشی از طلای موجود در سبد سرمایه‌شان سوق دهد.
نگاهی به وضعیت صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) مبتنی بر طلا نیز نشان می‌دهد موجودی این صندوق‌ها به کمترین میزان از ماه جولای تاکنون رسیده است.
با این وجود، هنوز برخی فعالان بازار سرمایه بر این باورند که قیمت طلا دوباره اوج می‌گیرد و ناتوانی دولت‌ها از کنترل تورم ایجاد شده به دلیل ارائه بسته‌های محرک اقتصادی را دلیل این موضوع می‌دانند.
گروه مالی گلدمن-ساش در ژانویه گذشته اعلام کرد با در نظر گرفتن آینده بسته‌های محرک اقتصادی و نیز پائین بودن نرخ بهره، طلا «همچنان یک گزینه جذاب برای سرمایه‌گذاری در میان مدت و بلندمدت باقی می‌ماند.»
دنیل بریسمن (Daniel Briesemann) که یک تحلیلگر اقتصادی است، وضعیت قیمت را به سونامی تشبیه می‌کند. او می‌گوید: «برای ما، رفتار طلا هم‌اکنون شباهت زیادی به رفتار سونامی دارد. در مرحله اول سونامی، آب عقب می‌رود (مثل افت طلا) و سپس در مرحله دوم، با قدرت هر چه بیشتر باز می‌گردد. در پایان سال انتظار داریم قیمت طلا به ۲ هزار دلار در اونس برسد.»
همچنین بخوانید: شیوه‌های مختلف سرمایه‌گذاری روی طلا در کانادا
برگرفته از بلومبرگ