فردا- بحران نیرو کار در کانادا ارائه خدمات را کند کرده است و سیاستمداران را در تنگنا قرار داده است. بسیاری از استان‌ها و مناطق کانادا با کمبود کارکنان بخش مراقبت‌های بهداشتی مواجه‌اند و بخش‌های اورژانس مملو از جمعیت شده است. دولت‌های استانی و منطقه‌ای کانادا سال‌هاست که برای حل مشکل کمبود نیروی کار در بخش مراقبت‌های بهداشتی از مشوق‌های مالی استفاده می‌کنند. این مشوق‌ها از استانی به استان دیگر بر اساس نقش خاص و نیاز آن منطقه متفاوت است.
در هفت ماه گذشته، حداقل پنج استان کانادا برای حفظ یا جذب پزشکان و پرستاران پاداش‌های ده‌ها هزار دلاری یا سایر امتیازات استخدامی را در نظر گرفته‌اند. انتاریو، آلبرتا، نیوفاندلند، نوا اسکوشیا و P. E. I. جدیدترین استان‌هایی هستند که نوعی تشویق مالی را برای حفظ و جذب پزشکان یا پرستاران خانواده اعلام کرده‌اند.
بیشتر بخوانید: فرصت‌های شغلی در کدام استان‌های کانادا بیشتر است؟
فشار بر بیمارستان‌ها افزایش یافته است و افرادی که به بیمارستان‌ها مراجعه می‌کنند گاهی مجبور می‌شوند ساعت‌ها در صف انتظار بمانند. یکی از دلایل مهم این صف‌های طولانی کمبود پزشک خانواده است که افراد بیش‌تری را وادار به مراجعه به بیمارستان‌ها کرده است. به گفته دکتر دیوید راوشورگر، مدیر پزشکی بخش اورژانس سلامت مکنزی، ماه گذشته، حدود ۲۵ درصد از بیمارانی که به اورژانس بیمارستان‌های ریچموند هیل و کورتللوچی وان در شمال تورنتو مراجعه کردند، پزشک خانواده نداشتند؛ این رقم بسیار بالاتر از رقم پنج درصدی قبل از همه‌گیری کرونا است.
هرچند سیاستمداران برای حل فوری این مشکل به تشویق‌های مالی روی آورده‌اند، در عمل این راهکار چندان موفقیت‌آمیز به نظر نمی‌رسد؛ با وجود این سیاست‌ها بسیاری از پرستاران مشاغل خود را رها کرده‌اند. در مطالعاتی که از دهه ۱۹۹۰ در کانادا انجام شده است، پاداش‌های مالی به اندازه سایر زمینه‌ها مانند شرایط محیط کار و امکانات اجتماعی، برای پزشکان مهم نیست.
مطالعه‌ای که در مورد حفظ کارکنان بخش مراقبت‌های بهداشتی در سال ۲۰۱۹ انجام شد نشان می‌دهد، هرچند پاداش‌های مالی در هنگام استخدام برای این کارکنان مهم هستند ولی برای حفظ آن‌ها کافی نیستند. بنابراین شواهد کمی وجود دارد که مشوق‌های مالی می‌تواند برای حفظ کادر درمان مفید باشد.
پرستاران و پزشکان خواستار تغییرات خاصی برای رسیدگی به امور بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و دفاتر پزشکان خانواده شده‌اند؛ آن‌ها معتقدند برای کاهش فشار کاری و کار گروهی بهتر باید کارکنان بخش مراقبت‌های بهداشتی افزایش پیدا کنند و پزشک خانواده، پرستار و کارکنان دیگری برای کمک به آن‌ها استخدام شوند.
