پس از آغاز همهگیری کووید-۱۹ و روی آوردن بسیاری از افراد به دورکاری در منزل، دولت کانادا نیز تهمیداتی برای تسهیل امور مالیاتی مربوط به این وضعیت تدوین کرد.
در حال حاضر، دو راه برای کم کردن هزینههای مربوط به دورکاری در منزل از مالیات وجود دارد:
روش اول که طی دو سال اخیر توسط دولت ارائه شده، برای سهولت کار تنظیم اظهارنامه مالیاتی است. در این روش، اصلا لازم نیست جزئیات مختلفی را به آژانس درآمد کانادا (CRA) گزارش کنید. در این روش، میتوانید به ازای هر روز دورکاری در منزل، ساعتی ۲ دلار کسر از مالیات بگیرید.
در روش دوم که سالهاست مورد استفاده قرار میگیرد، باید جزئیات بیشتری را به دولت گزارش دهید، ولی میتوانید مبلغ بیشتری را به عنوان کسر از مالیات اظهار کنید.
نکته بسیار مهم: برای اینکه بتوانید از کسری مالیاتی دورکاری در منزل برخوردار شوید، باید بیش از ۵۰ درصد از زمان کاری در حداقل چهار هفته متوالی در سال ۲۰۲۱ را در منزل به دورکاری پرداخته باشید.
حالا بیایید به بررسی هر کدام از این دو شیوه بپردازیم:
روش اول: نرخ ثابت روزی ۲ دلار
در این روش میتوانید به ازای هر روز دورکاری به دلیل همهگیری، ۲ دلار کسری مالیاتی بگیرید. حداکثر میتوانید ۲۵۰ روز را به عنوان بازه دورکاری عنوان کنید و در نتیجه، حداکثر کسری مالیاتیتان ۵۰۰ دلار خواهد بود.
نکته: این میزان در سال ۲۰۲۰ حداکثر ۴۰۰ دلار (یعنی حداکثر برای ۲۰۰ روز دورکاری) بود.
لازم نیست این روزها پیوسته و پشتسرهم بوده باشند و اینکه کارتان پارهوقت بود تا تماموقت هم اهمیتی ندارد.
برای درخواست کسر هزینه دورکاری از مالیات، باید تعداد روزها را در فرم شماره تی۷۷۷اس (T777s) وارد کنید. این فرم به هزینههای اشتغال مربوط میشود.
نکته: روزهای که کار نمیکردید و یا بیمار بودید را نباید جزو روزهای کاری محاسبه کنید!
مزیت این روش این است که دیگر نیازی به ارائه فاکتورهای خرید، محاسبه مساحت محلی که در آن کار میکردید یا دریافت فرم امضاء شده از سوی کارفرما نخواهید داشت.
عیب این روش این است که اگر مجموع هزینههای دورکاریتان در منزل بیشتر از ۵۰۰ دلار باشد، نمیتوانید آنها را به عنوان هزینه به دولت اعلام کنید.
روش دوم: روش اظهار با جزئیات
همان طور که گفتیم، در این روش باید جزئیات مختلفی را به دولت ارائه کنید. در این روش، علاوه بر تکمیل فرم تی۷۷۷اس (T777s) لازم است فرم تی۲۲۰۰ اس (T2200s) که توسط کارفرمایتان امضاء شده را به آژانس درآمد کانادا ارائه دهید. این امکان وجود دارد که امضای شما و کارفرما به صورت فیزیکی (روی کاغذ) یا به صورت دیجیتال باشد.
در این روش باید درصد مساحتی از خانه که به عنوان محل دورکاری مورد استفاده قرار میدهید را مشخص کنید. مثلا فرض کنید در اتاقی ۱۵ متری در یک خانه ۱۵۰ متری به دورکاری میپردازید. در این صورت، ۱۰ درصد از فضای خانه به محل کار اختصاص دارد.
البته هیچ لزومی ندارد حتما یک اتاق فقط برای کار کردن مورد استفاده قرار گیرد. مثلا شاید در آشپزخانه به دورکاری بپردازید! البته در این حالت، محاسبات اندکی پیچیدهتر میشود و باید نسبت زمانی که از آن محل برای کار استفاده میکنید را هم مشخص سازید.
برای محاسبه دقیقتر میتوانید از ماشین حساب آنلاین آژانس درآمد کانادا استفاده کنید.
اگر کارمند هستید و حقوق ماهانه دریافت میکنید، میتوانید بخشی از هزینه انرژی، اجاره خانه، گرمایش، دسترسی به اینترنت و یا حتی تماسهای تلفن همراهتان را نیز به عنوان هزینه دورکاری اعلام کنید.
اما اگر به صورت پارهوقت و یا پروژهای کار میکنید، فقط میتوانید درصدی از بیمه یا مالیات ملک را به عنوان هزینه دورکاری اعلام کنید. همچنین امکان اعلام هزینههای مایحتاج معمول محل کار (مثل نوشتافزار، کاغذ، گیره یا کارتریج پرینتر) نیز وجود دارد.
نکته: یک سری از موارد را نمیتوانید به عنوان هزینه اعلام کنید. اقساط وام مسکن، هزینه اینترنت خانه، مبلمان و نیز هزینههای سرمایهای (مثل میز و صندلی یا تجهیزات دیجیتال) از جمله این موارد هستند. فقط افرادی که خویشفرما (self-employed) میتوانند این موارد را به عنوان هزینه اعلام کنند، نه کسانی به دورکاری مشغولند.
انتخاب یکی از این دو شیوه
اگر همچنان در انتخاب یکی از این دو شیوه برای اظهار هزینههای دورکاری تردید دارید، توصیه میکنیم حتما از ماشین حساب آنلاین آژانس درآمد کانادا استفاده کنید. این ماشین حساب میتواند شیوه درست را به شما نشان دهد.
رفع مسئولیت: این مطلب صرفا با آشنایی خوانندگان مجله فردا با کلیات مربوط به امور مالیاتی تهیه شده است. برای اطلاع از جزئیات بیشتر حتما به آژانس درآمد کانادا (CRA) مراجعه کرده و یا با مشاور مالیاتی یا حسابدارتان مشورت کنید.
